Nurt teatru zaangażowanego politycznie zainicjowany w Niemczech przez Erwina Piscatora. W Polsce pojawił się na przełomie lat 20. i 30. XX w. dzięki Leonowi Schillerowi. Estetyka: projekcje filmowe, operowanie tłumem, scena symultaniczna. Tematyka: wykluczenie społeczne, groza wojny, a także prawa kobiet – jak w „Cjankali”, Teatr Miejski, Łódź (1930; na zdjęciu).
Na zdjęciu w roli Łatki w „Dożywociu” Fredry, reż. Roman Zawistowski, Teatr Śląski im. Stanisława Wyspiańskiego, Katowice, prem. 26 września 1951.
„Elektra” była w pewnym sensie przedstawieniem programowym jako summa przedwojennych doświadczeń, wojennych przemyśleń, marzeń, aspiracji i planów na przyszłość. Zarazem przyszło jej to weryfikować w kontekście realiów – Joanna Krakowska w opisie przedstawienia.