Nurt teatru zaangażowanego politycznie zainicjowany w Niemczech przez Erwina Piscatora. W Polsce pojawił się na przełomie lat 20. i 30. XX w. dzięki Leonowi Schillerowi. Estetyka: projekcje filmowe, operowanie tłumem, scena symultaniczna. Tematyka: wykluczenie społeczne, groza wojny, a także prawa kobiet – jak w „Cjankali”, Teatr Miejski, Łódź (1930; na zdjęciu).
Na zdjęciu w roli Łatki w „Dożywociu” Fredry, reż. Roman Zawistowski, Teatr Śląski im. Stanisława Wyspiańskiego, Katowice, prem. 26 września 1951.
Teatr Laboratorium 13 Rzędów, Opole, prem. 10 października 1962. „Przedstawienie zamyka korowód więźniów, którzy w triumfie niosąc trupa, uważanego przez nich za zbawiciela, znak rozpaczliwie poszukiwanej nadziei – znikają w piecu krematoryjnym” (z programu II wariantu).