Eimuntas Nekrošius 1952 – 2018
Wybitny litewski reżyser zmarł nagle w nocy z poniedziałku na wtorek w wileńskim szpitalu. W środę świętowałby 66. urodziny.
Urodził się w wiosce Pažobris, w rejonie rosieńskim, ok. 70 km na północny zachód od Kowna. W 1978 r. ukończył reżyserię w Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej w Moskwie. Debiutował w teatrze młodzieżowym w radzieckim wtedy Wilnie Smakiem miodu — słynną sztukę angielskiej pisarki Shelagh Delaney poruszającą problemy buntu młodego pokolenia, społecznych konfliktów i wprowadzającą na scenę homoseksualnego bohatera. Od 1998 r. Nekrošius prowadził własny teatr Meno Fortas.
W Polsce odkryto go w latach 90., gdy robił furorę na festiwalu Kontakt w Toruniu. Pokazał m.in. realizacje Szekspira i Czechowa.
W Teatrze Narodowym w Warszawie przygotował w ostatnich latach dwie nieoczywiste inscenizacje polskiej klasyki. Na 250-lecie tej sceny — Dziady Adama Mickiewicza z docenioną rolą Grzegorza Małeckiego jako Gustawa-Konrada. W jednej ze scen Gustaw-Konrad-Mickiewicz jest żywcem grzebany w sarkofagu ustawianym z książkowych wydań twórczości poety. W tym roku wystawił Ślub Witolda Gombrowicza z wybitną kreacją Danuty Stenki w podwójnej roli — Matki i Mańki.
Był laureatem rosyjskiej Nagrody im. Konstantina Stanisławskiego (2001). W Polsce jako jedyny cudzoziemiec otrzymał — i to dwukrotnie — Nagrodę im. Konrada Swinarskiego przyznawaną najlepszym reżyserom przez miesięcznik „Teatr".
Nekrošius od 20 lat ożywiał u nas „marzenie o teatrze jednocześnie autorskim, nowoczesnym i skupionym na wystawianiu dramatów" — pisał niedawno o reżyserze w „Tygodniku Powszechnym" prof. Dariusz Kosiński. I zauważał, że Litwin „znów zaczyna odgrywać pierwsze skrzypce".
