Teatr im. Wilama Horzycy
Teatr mieści się w gmachu wybudowanym w 1904 roku wg projektu Hermanna Helmera i Ferdynanda Fellnera. Przez 16 lat był sceną wyłącznie niemiecką. W 1920 roku teatr przejął zawodowy zespół polski – Państwowy Teatr Narodowy w Toruniu. W latach 1922–25 i 1926–32 działał jako Teatr Miejski. W sezonie 1925/26 wszedł w skład Zjednoczonych Teatrów Pomorskich Bydgoszczy-Torunia-Grudziądza. W latach 1932–34 nosił nazwę Teatr Polski, a od 1934 do wybuchu wojny – Teatr Ziemi Pomorskiej. W okresie okupacji w gmachu działała niemiecka opera i operetka. Polski teatr ponownie rozpoczął pracę w czerwcu 1945 roku jako Teatr Ziemi Pomorskiej, w latach 1949–60 połączony ze sceną bydgoską pod nazwą Teatry Ziemi Pomorskiej Bydgoszcz-Toruń, od 1 lipca 1960 pod nazwą Teatr im. Wilama Horzycy.
Sezon: 1960 / 1961
Kierownictwo
dyrektor:
Hugon Moryciński
kierownik artystyczny:
Hugon Moryciński
kierownik literacki:
Józef Gruda
Zespół artystyczny
reżyserzy: Maria D'Alphonse, Tadeusz Kozłowski
scenografowie: Stanisław Bąkowski, Ewa Nahlik
aktorzy: Sidonia Błasińska, Bogusław Demczakowski, Jerzy Ernz-Woźniak, Stefan Golczewski, Grażyna Juchniewicz, Zbigniew Kłosowicz, Grażyna Korsakow, Helena Krauze, Zdzisław Krauze, Henryk Majcherek, Renata Maklakiewicz, Zofia Melechówna, Barbara Nikielska, Bolesław Nowak, Tatiana Pawłowska, Tadeusz Pelc, Jerzy Radwan, Helena Radwan-Łodzińska, Andrzej Saar, Józef Sadowski, Wanda Ślęzak, Ewa Studencka-Kłosowicz, Jan Tesarz, Witold Tokarski, Tadeusz Tusiacki, Helena Wilda, Leon Tomasz Witt, Zygmunt Wojdan, Krzysztof Ziembiński
inspicjenci: Piotr Maruszak
suflerzy: Antonina Wojniusz
