Czas akcji: lata trzydzieste XX wieku.
Miejsce akcji: mała miejscowość Llaregyb w Walii.
Obsada: 22 role męskie, 17 ról kobiecych i kilkanaście ról epizodycznych.
Druk: "Dialog" nr 8/1958
Słuchowisko radiowe.
Poemat "Pod mlecznym lasem" jest ostatnim utworem Dylana Thomasa, ukończonym na miesiąc przed śmiercią. Utwór opisuje historię jednej nocy i jednego dnia z życia małego walijskiego miasteczka, w którym autor mieszkał z żoną. Treścią poematu są nie tylko rzeczywiste zdarzenia, lecz przede wszystkim sny mieszkańców.
W atmosferę panującą w miasteczku Llaregyb wprowadza nas na początku Narrator. Jest wiosenna, bezksiężycowa noc. Garbaty, sękaty, kulawy, niewidoczny las, królestwo królików i kochanków schodzi nad samo morze, czarne niczym sadze i rozchybotane rybackimi kutrami. W schludnej kajucie "Domu Marynarza" ślepy kapitan Cat leży w hamaku i rozmawia z topielcami, którzy kiedyś pracowali na kutrach, którymi dowodził. Evans Zgon, przedsiębiorca pogrzebowy, śmiejąc się cienko i głośno, budzi się w rzeczywistości sprzed pięćdziesięciu laty. Za uśpionym domem głęboki śnieg przykrywa podwóreczko, gdzie matka piecze walijskie ciasto ze śniegu, a on wybiega do niej, wykrada garść białych płatków zmieszanych z porzeczkami, wdrapuje się z powrotem do łóżka, aby zjeść je zimne i słodkie pod ciepłą kołdrą. W wypucowanym pensjonaciku "Cicha Przystań" ubrana w "podbiegunową biel niepokalanej" koszuli leży pani Ogmor-Pritchard, dwukrotna wdowa. Pan Utah Watkins liczy przez całą noc owce przeskakujące płoty na zielonym wzgórzu; owce mają uśmiechnięte twarze jego żony i pobekują jak ona, gdy robi na drutach. Rzeźnik Beynon, w zakrwawionym fartuchu, biegnie sprężystym kroczkiem przez ulicę Koronacyjną, trzymając w ustach palec - cudzy palec. Miejscowy nauczyciel, pan Pugh, udaje, że śpi, ale jednocześnie zerka chytrze spod nasuniętej na oczy szlafmycy i krzyczy przez sen: - Morderstwo. Wreszcie wielebny Eli Jenkins wstaje po omacku z łóżka otwiera okiennice i wygłasza długi hymn. Bije dzwon. I tak poranne nabożeństwo zostaje odprawione.
Teraz uczestniczymy w dziennym życiu miasteczka. Pan Pugh pije herbatę. Piekarzowi odpada guzik w kamizelce. Panna Price w ślicznym wzorzystym szlafroczku zręcznie wiesza bieliznę na sznurze. Skwierczą patelnie, imbryki i koty mruczą w kuchniach. W całym miasteczku myją i ubierają staruszków i niemowlęta, żeby potem w połamanych wózkach wywieźć ich na słoneczne ulice. Na poczcie zaczynają sprzedawać syrop i coraz więcej ludzi widać na ulicy wybrukowanej kocimi łbami. Rozpoczyna się codzienne życie miasteczka.
Poznajemy pana Mog Edwardsa właściciela Centralnego Domu Towarowego, i panią Willy Nilly. Na podwórze wypadają rozbrykane i rozśpiewane dzieci ze szkoły, a nad "Mlecznym Lasem" słychać muzykę sfer niebieskich. To grają
" podszepty wiosny" . Wielebny pastor Eli Jenkins odwiedza wiernych i zatrzymuje się, aby posłuchać śpiewu Polly Garter, miejscowej prostytutki. W gospodzie " Pod Żeglarzem" milczący rybacy jednym haustem wychylają swoje kwarty alkoholu.
Dobrze wychowani ludzie nie czytają przy stole - mówi pani Pugh, połykając końską dawkę pigułek na przeczyszczenie i popijając je szklanką mętnej wody.
Nadchodzi czas, gdy Narrator mówi, że słoneczne, powolne, kołysane do snu popołudnie "ziewa" i przesuwa się przez drzemiące miasteczko. Kapitan Cat, z kolczykiem w uchu, w oknie szeroko otwartym do słońca drzemie, podróżując jednocześnie. Samotna Maja Rose Cottage leży siedemnaście lat w koniczynie i słodkiej trawie, a nikt nigdy nie kochał jej słodko.
Ślepy kapitan Cat znów wdrapuje się do swojej koi. Wracają topielcy w swych najlepszych odświętnych ubraniach. Organ - Morgan, idąc do kaplicy, by grać na organach, widzi Bacha spoczywającego na nagrobku. Ciemnieje blada noc. Ciągnący od pomarszczonej wody podmuch, wionie ulicami aż pod Mleczny Las.
Ukryj streszczenie
