Marian Androt
ANDROT Marian Henryk, właściwie Andrót (12 października 1923 Poznań – 18 grudnia 1996 Poznań),
tancerz.
Był synem Franciszka Antdóta i Rozalii z Wiśniewskich. Przed II wojną światową ukończył dwie klasy gimnazjum w Poznaniu. W czasie okupacji niemieckiej pracował początkowo jako robotnik budowlany, a od 1940 do 1945 zajmował się montażem dekoracji w Reichsgautheater (Teatr Wielki) w Poznaniu. Po wojnie rozpoczął tu naukę w zorganizowanej przy Teatrze Wielkim Szkole Baletowej, był uczniem Stanisławy Selmówny. Od 1 stycznia 1946 do 1 marca 1947 należał do zespołu baletowego Opery Dolnośląskiej we Wrocławiu.
Później pracował stale w Teatrze Wielkim w Poznaniu (od 1950 Opera im. Moniuszki, od 1979 ponownie Teatr Wielki); jedynie w sezonie 1956/57 należał do zespołu poznańskiej Operetki. Od 1 września 1947 do końca 1974/75 był członkiem zespołu baletowego, a od 1 września 1975 do 30 czerwca 1989 pracował jako pedagog statysystów.
Tańczył niewielkie role w operach, na przykład Halce (1947), Carmen (1948) i w baletach, takie, jak: Zbójnik (Szeherezada, 1947), Chochlik (Swantewit, 1948), Jeden z Książąt (Od bajki do bajki, 1949); Druh Dżanady (Paw i dziewczyna), Kawaler (Karnawał), Potwór (Noc Walpurgi) – 1950; w Coppelii, Diabeł wiejski (Noc na Górze) – 1952; Kawaler (Z chłopa król, 1954), Famulus, Fanfarzysta i Eunuch (Pan Twardowski, 1955), Wieśniak (Pieśń o ziemi, 1958), Policjant, Ojciec i Rybak (Nowa Odysea, 1959), Kapłan (Bursztynowa panna, 1961), Ojciec Julii (Romeo i Julia, 1963), Maman (Esik w Ostendzie, 1964), Kawaler (Muzyka uroczysta, 1966).
Bibliografia
Almanach 1996/97; Świtała; Wysocka: Dzieje; Kron. m. Poznania 1981 nr 2 (T. Świtała); Teatr 1997 nr 3: Akt zgonu nr 6991/1996, Arch. USC Poznań; Akta, Arch. T. Wielki Poznań, ZASP (fot.); Almanach 1944–59.
Ikonografia
Fot. – ITWarszawa.
Źródło: Słownik biograficzny teatru polskiego 1910–2000, t. III, Instytut Sztuki PAN, Warszawa 2017.
Zachowano konwencję bibliograficzną i część skrótów używanych w źródłowej publikacji.
