Osoby

Trwa wczytywanie

Jakub Chrzanowski

CHRZANOWSKI Jakub (19 listopada 1936 Zarogów koło Miechowa w Małopolsce – 9 lutego 1994 Rybnik),

tancerz, choreograf. 

Był synem Jakuba Chrzanowskiego i Marianny z domu Szarek, mężem Marii Barbary Szańkowskiej (ślub w Zakopanem). 

W 1954–56 tańczył w Zespole Pieśni i Tańca „Śląsk”, następnie do 1962, w Zespole Pieśni i Tańca „Mazowsze”. W 1963–65 współpracował z Państwową Agencją Artystyczną w Warszawie i zespołem estradowym „Arabeska”. Uprawnienia tancerza zawodowego uzyskał po zdaniu egzaminu eksternistycznego. Tańczył np. w My Fair Lady w Teatrze Komedia w Warszawie (1965). Później występował za granicą, m.in. w Balecie XX Wieku Maurice Béjarta. W 1970–73 był tancerzem w Teatrze Syrena w Warszawie, gdzie wystąpił np. w rewii Wielki jarmark (1972). 1973–75 ponownie tańczył w zespole „Śląsk”. W 1975–76 współpracował z Wojewódzką Agencją Imprez Artystycznych w Katowicach, w 1976–81 ze Zjednoczonymi Przedsiębiorstwami Rozrywkowymi w Warszawie. Od 1982 do końca 1986 był etatowym choreografem w Teatrze im. Mickiewicza w Częstochowie, potem  przeszedł na emeryturę, ale współpracował z tą sceną do 1993. 

Opracował choreografię do różnorodnych spektakli, takich jak: Opowieści lasku wiedeńskiego (1982); Terroryści, Czerwone pantofelki (wystąpił jako Jemmo), Hiob, Noc w operze – 1983; Bestia i Piękna (1984), Przyjaciel wesołego diabła (1985), Bal manekinów (1987); Burzliwe życie Lejzorka Roftszwańca, Brat naszego Boga – 1990; Czarodziejska rzepka (1993). Był też autorem choreografii na innych scenach, np. w Teatrze Muzycznym w Szczecinie opracował Jasia i Małgosię Engleberta Humperdincka (1979), w Teatrze Polskim w Bielsku-Cieszynie Noc w operze (1984), a w Teatrze Nowym im. Morcinka w Zabrzu Celestynę (1992). 

Bibliografia

Almanach 1993/94 (tu błędnie miejsce śmierci Zabrze); 40 lat szczecińskiej sceny muz.; Linert: T. w Bielsku-Białej 1945–2000; Życie Częstochowy 1994 nr 38 Akt zgonu nr 194/1994, Arch. USC Rybnik; Akta, T. im. Mickiewicza Częstochowa i ZASP; Programy IS PAN. 

Ikonografia

Fot. – ITWarszawa.

Źródło: Słownik biograficzny teatru polskiego 1910–2000, t. III, Instytut Sztuki PAN, Warszawa 2017.
Zachowano konwencję bibliograficzną i część skrótów używanych w źródłowej publikacji.

Pracownia

X
Nie jesteś zalogowany. Zaloguj się.
Trwa wyszukiwanie

Kafelki

Nakieruj na kafelki, aby zobaczyć ich opis.

Pracownia dostępna tylko na komputerach stacjonarnych.

Zasugeruj zmianę

x

Używamy plików cookies do celów technicznych i analitycznych. Akceptuję Więcej informacji