Jarosław Dwornik
DWORNIK Jarosław, właściwie Jarosław Gąsior (6 lutego 1956 Szczyrk – 6 stycznia 1997 Wałbrzych),
aktor-lalkarz, reżyser.
Był synem Stanisława Gąsiora i Stanisławy z domu Bartel, nauczycielki; mężem aktorki-lalkarki Małgorzaty Dwornik-Fiedorek. W 1975 ukończył Liceum Ogólnokształcące im. Kopernika w Bielsku-Białej i zaczął pracować w miejscowym Wojewódzkim Urzędzie Statystycznym. Szybko jednak związał się z teatrem lalek; najpierw był to Teatr Lalek Banialuka w Bielsku-Białej (od 16 października 1975 do 31 sierpnia 1977), a od sezonu 1977/78 Teatr Lalek Pleciuga w Szczecinie, gdzie występował do 31 sierpnia 1980 i grał np.: Żołnierza (Żołnierz i bieda), Olka i Defektora (Tajemnicza szuflada), Krakowiaka, Pasterza i Górala (Szopka krakowska Stanisława i Tadeusza Estreicherów).
Uprawnienia aktora-lalkarza uzyskał 23 września 1978 w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Białymstoku, po zdaniu egzaminu eksternistycznego. W sezonie 1980/81 występował w Teatrze Lalka w Warszawie, a od 1 września 1981 ponownie w Bielsku-Białej w Banialuce, z której odszedł 31 sierpnia 1987. Od 1 września 1987 zaangażował się do Teatru Lalek w Wałbrzychu, gdzie z przerwami (m.in. na kilkumiesięczny pobyt w Szwecji w 1990) był aktorem do końca sezonu 1993/94. W Banialuce wystąpił m.in. w roli Flachy (Historia o ptaku Cis, 1981), Oślika (Czimi, 1982), Korczaka (Wielki mały król, 1983), Kataryniarza (Kowal, 1984), grał też w Laihamku, co dźwigał niebo (1986). W Wałbrzychu zagrał: Chłopca (Powiedz, kto ty jesteś, 1988), Ojca, Sebastiana i Asystenta (Zwierzoczłekoupiór, 1988), Wagnera i Pika (Johannes doktor Faust, 1989), Królewicza (Śpiąca królewna, 1990), Obłok i Gołąbka (Zakochany obłok, 1991), Lisa (Wiosenna przygoda Tymoteusza, 1992), Dyrektora teatrzyku wyobraźni (Burza w teatrze Gogo, 1993).
W Bielsku-Białej pełnił funkcję asystenta reżysera w przedstawieniach Jerzego Zitzmana, Bogusława Kierca i Alicji Giżewskiej. W Wałbrzychu wyreżyserował kilka spektakli: Wyspę kapitanów (1989), Czimi (1991), Księżyc (1992), w 1994: Szewczyka Dratewkę (z Małgorzatą Dwornik-Fiedorek), Baśń o zaklętym kaczorze (grał Księżyc i Słońce) oraz przygotował wznowienie spektaklu Johannes doktor Faust (grał Mefista), a w 1995 współpracował przy wystawieniu Historii o ptaku Cis (grał Doremusa i Szeryfa).
Po odejściu z teatru instytucji, założył wraz z żoną w Wałbrzychu rodzinny Teatr IV Piętra, który inaugurował działalność 12 listopada 1994 inscenizacją Krzesiwa. Był w nim reżyserem, scenografem, konstruktorem lalek i aktorem. W ciągu dwóch lat wystawiono siedem premier, m.in. Calineczkę, Smoka Szwarca, Klechdę o jednym kowalu, Piąte jajo. Zmarł nagle, na scenie, w trakcie przedstawienia.
Bibliografia
T. Lalek Banialuka 1947–97; Teatr 1997 nr 2; Trybuna Śląska (Katowice) 1997 nr 6; Akta, T. Lalek Wałbrzych, ZASP (fot.); Programy, IS PAN; www.encyklopediateatru.pl; www.teatrlalek.wałbrzych.pl; Inf. żony, Małgorzaty Dwornik.
Ikonografia
Fot. – ITWarszawa.
Źródło: Słownik biograficzny teatru polskiego 1910–2000, t. III, Instytut Sztuki PAN, Warszawa 2017.
Zachowano konwencję bibliograficzną i część skrótów używanych w źródłowej publikacji.
