Elwira Dolińska-Gałka
DOLIŃSKA Elwira, zamężna Gałka, także Dolińska-Gałka (17 sierpnia 1932 Sosnowiec – 25 lutego 1981 Będzin),
aktorka.
Była córką urzędnika państwowego Stefana Dolińskiego, i Bogumiły z Dziubińskich; żoną prawnika Włodzimierza Gałki (ślub w 1956 w Będzinie). Całe jej życie prywatne i zawodowe związane było ze Śląskiem. W 1950 zdała maturę w Liceum Ogólnokształcącym w Będzinie, a potem była słuchaczką trzyletniego Studia Dramatycznego przy Teatrze Śląskim w Katowicach, które ukończyła w 1953.
Bezpośrednio po studiach zaangażowała się od 1 października 1953 do Teatru Śląskiego i pozostała w jego zespole do 30 września 1957. W sezonach 1957/58 i 1958/59 pracowała jako aktorka w Wojewódzkiej Agencji Artystycznej w Katowicach, która prowadziła scenę pod nazwą Śląski (Powszechny) Teatr Objazdowy Państwowego Przedsiębiorstwa Imprez Estradowych. Gdy z teatru tego od 1 września 1959 powstał w Zabrzu Teatr Nowy, Dolińska weszła w skład jego zespołu i pracowała w nim do końca życia. W 1978 obchodziła 25-lecie pracy artystycznej.
Debiutowała w znamiennym dla tamtego okresu repertuarze: rolą Rity w adaptacji scenicznej powieści Jak hartowała się stal w reżyserii Gustawa Holoubka i Bolesława Smeli (premiera 28 listopada 1953). Ładna, pełna wdzięku i scenicznego temperamentu, szybko zaczęła grać role charakterystyczne, które jako aktorka zaakceptowała, ceniła sobie wysoko i była w nich chwalona. Wśród nich warto wymienić takie, jak: Fifikowska (Dom otwarty, 1953), Helena (Dom lalki, 1954), Paź aksamitny (Książę i żebrak, 1956); Siostra Helena (Baryłeczka), Maria (Wawrzyny) i Manekin damski III (Bal manekinów) – 1957; Szwaczka (Ich czworo, 1958); Pani Gianetti (Lato Tadeusza Rittnera) i Anna (Wassa Żeleznowa) – 1960; Sonia (Wujaszek Wania, 1962), Aniela (Wielki człowiek do małych interesów, 1965), Fruzia (Damy i huzary, 1966); Helena (Pan Damazy) i Małgorzata (Wiele hałasu o nic) – 1968; Disperanda (Igraszki z diabłem) i Matka (Grupa Laokoona) – 1971; Dziewczyna (Głupiec i inni, 1972), Olga (W czepku urodzona, 1974), Mara (Peruka z Hongkongu, 1976), Ruda (Serenada, 1977); Luiza (Osiem kobiet) i Krystyna Linde (Dom lalki) – 1979.
Bibliografia
Almanach 1980/81; Linert: T. Śląski 1949–92; 15 lat T. w Zabrzu (il.); 20 lat T. w Zabrzu (il.); Programy (m.in.: X lat T. Nowego w Zabrzu i wydawnictwo tego t. na sez. 1973/74 pt. „W nowym sezonie proponujemy”; w obu il.), IS PAN; Akta, T. Nowy Zabrze; Almanach 1944–59; www.encyklopediateatru.pl; Inf. syna, Jarosława Gałki.
Ikonografia
Fot. – IS PAN, ITWarszawa.
Źródło: Słownik biograficzny teatru polskiego 1910–2000, t. III, Instytut Sztuki PAN, Warszawa 2017.
Zachowano konwencję bibliograficzną i część skrótów używanych w źródłowej publikacji.
Biogram w Almanachu Sceny Polskiej
Elwira Dolińska - Gałka (17 VIII 1932 Sosnowiec - 25 II 1981 Będzin), aktorka. W 1953 ukończyła trzyletnie Studium Dramatyczne przy T. Śląskim im. Wyspiańskiego w Katowicach i została zaangażowana do zespołu tego teatru. W sez. 1958/59 występowała w Powszechnym T. Objazdowym PPIE z siedzibą w Katowicach, od sez. 1959/60 do końca życia w T. Nowym w Zabrzu. W 1978 obchodziła na tej scenie 25-lecie pracy artystycznej. Grała m. in. Szwaczkę ("Ich czworo" Zapolskiej), Panią Gianetti ("Lato" Rittnera), Sonię ("Wujaszek Wania" Czechowa), Olgę ("W czepku urodzona" Skowrońskiego), Tatianę ("Lubow Jarowaja" Treniewa), Panią Linde ("Nora" Ibsena). Źródło: Almanach sceny polskiej 1980/81
