Eugenia Brandt-Krasicka
BRANDT Eugenia, zamężna Krasicka (5 marca 1899 Warszawa – 22 kwietnia 1984 Łódź),
aktorka.
Była córką Filipa Brandta, pianisty, i Marii z Wolskich. W 1919 ukończyła pensję w Częstochowie, a w 1922 Kursy Wokalno-Dramatyczne Jadwigi H. Hryniewieckiej w Warszawie. Na sezon 1922/1923 zaangażowała się do Teatru Miejskiego w Łodzi, zagrała między innymi Czarownicę (Makbet) i Córkę (Roznosicielka chleba). W 1923 została przyjęta w poczet aspirantów Związku Artystów Scen Polskich pod warunkiem zdania egzaminów z historii teatru, literatury i dykcji. W 1923–27 występowała na scenie łódzkiego Teatru Popularnego w takich rolach, jak: Anna (Karpaccy górale), Józia (Damy i huzary), Magda (Wicek i Wacek), Bona (Barbara Radziwiłłówna), Adrianna (Wesoła spółka), Zuzanna (Cnotliwa Zuzanna), Stasia (Królowa przedmieścia), Alicja (Taniec szczęścia), Felicja (Pani X). W 1927–29 (do lutego) grała w Teatrze Nowym w Poznaniu, między innymi Szarlotę (Robert i Bertrand), Teresę (Strażnik cnoty), Juliasiewiczową (Moralność pani Dulskiej). Od marca do maja 1929 występowała ponownie w Teatrze Popularnym w Łodzi. Później brała udział w objazdach Zespołu Reduty, a od września do grudnia 1930 grała w Teatrze Popularnym im. Bogusławskiego pod dyrekcją Wandy Siemaszkowej w Poznaniu i potem brała udział w organizowanych przez nią objazdach.
W czasie II wojny światowej i okupacji niemieckiej mieszkała w Łodzi, pracowała jako ekspedientka w sklepie. W marcu i kwietniu 1945 organizowała pierwsze przedstawienia w Łodzi, w których także występowała: Nasza jest Łódź, Panna rekrutem, Wóz Drzymały. Potem grała między innymi w 1948 w Teatrze Komedii Muzycznej „Lutnia” w Łodzi, na przykład Przełożoną pensji (Nitouche) oraz w łódzkich zespołach objazdowych. W 1959–61 występowała w Państwowych Przedsiębiorstwach Imprez Estradowych w Łodzi i Kielcach, zagrała na przykład Panią Siennicką (Białe fartuszki). W 1961 przeszła na emeryturę.
Bibliografia
Almanach 1983/84; Czachowska: Zapolska; 20 lat T. Powszechnego w Łodzi 1945–65; Hahn: Shakespeare w Polsce; Kaszyński: Teatr łódz.;T. Miejski w Łodzi; T. Nowy w Poznaniu 1923–73; Urbankiewicz: Sezon w Łodzi; Scena Pol. 1922 z. 11–12,1923 z. 4–6, 7–12; Akta (fot.), ZASP; Rudnicki; T. Popularny w Łodzi.
Źródło: Słownik biograficzny teatru polskiego 1910–2000, t. III, Instytut Sztuki PAN, Warszawa 2017.
Zachowano konwencję bibliograficzną i część skrótów używanych w źródłowej publikacji.
Biogram w Almanachu Sceny Polskiej
Eugenia Brandtówna, zam. Krasicka (5 III 1899 Warszawa - 22 IV 1984 Łódź), aktorka. W l. 1919-22 kształciła się w Warszawie na kursach wokalno-dramatycznych H. J. Hryniewieckiej oraz statystowała na scenie T. Polskiego. Od sez. 1922/23 występowała w Łodzi, najpierw w T. Miejskim (np. jako Czarownica w "Makbecie" Shakespeare'a, Córka w "Roznosicielce chleba" Monpetina), następnie w l. 1923-27 i gościnnie wiosną 1929 w T. Popularnym (Józia w "Damach i huzarach" Fredry, Felicja w "Pani X" Bissona, Stasia w "Królowej przedmieścia" Krumłowskiego, Alicja w "Tańcu szczęścia" Stolza, Zuzanna w "Cnotliwej Zuzannie" Gilberta). W sez. 1927/28 grała w T. Nowym w Poznaniu (Juliasiewiczowa w "Moralności pani Dulskiej" Zapolskiej), ponadto brała udział w pracach T. Reduta oraz objazdach organizowanych przez Wandę Siemaszkową. Na początku 1945 znalazła się w grupie aktorów organizujących pierwsze powojenne przedstawienia w Łodzi: "Nasza jest Łódź", "Panna rekrutem" Stefańskiego, "Wóz Drzymały" Rączkowskiego. W nast. l. pracowała w łódź. zespołach objazdowych, potem T. PPIE w Łodzi i jego delegaturze w Kielcach (np. w l. 1959-61, grała m. in. Panią Siennicką w "Białych fartuszkach" Krumłowskiego). W 1961 przeszła na emeryturę.
Źródło: Almanach Sceny Polskiej 1983/84. Tom XXV. Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe - Warszawa 1987.
