Osoby

ALEKSANDROWICZ Mikołaj Michał (11 X 1900 Białystok - 13 X 1978 Poznań), aktor, reżyser, dyrektor teatru. Był synem Aleksandra A. i Anny z Łuckiewiczów, mężem aktorki Janiny Imienińskiej. Uczył się w Białymstoku, gdzie skończył gimn. i szkołę muz., a nast. pracował jako muzyk i kapelmistrz w orkiestrach dętych i teatralnych. Zapewne już od 1919 (wg innych informacji od 1922) był aktorem i reżyserem amat. T. Robotni­czego Pochodnia w Białymstoku, z którym do 1924 występował również na terenie wschodnich woje­wództw. W 1925-27 uczył się w Warszawie w szkole film., a także w Szkole Gry Scen. H. Ossorji. W 1927 zdał egzamin aktorski ZASP-u. W 1. póź­niejszych występował dorywczo na scenach warsz. oraz grał w filmach polskich. W 1933 zaangażował się jako sufler do T. Wielkiego w Poznaniu. Druga wojna świat, zastała go w Grodnie, gdzie na sez. 1939/40 zaangażowany był do zespołu T. Miejskie­go pod dyr. W. Czengerego; od grudnia 1939 wy­stępował w Państw. Polskim T. BSRR pod dyr. A.Węgierki w Grodnie, a od lata 1940 do czerwca 1941 z teatrem tym w Białymstoku. W sez. 1944/45 i 1945/46 występował w T. Miejskim w Białym­stoku; 1945/46 także w Ełku. W 1946 zorganizował na zasadzie zrzeszenia aktorskiego i w 1946-47 prowadził t. objazdowy, z którym odwiedził kilka­naście miejscowości Ziemi Lubuskiej i Dolnego Śląska; w okresie zimowym, gdy nie można było prowadzić objazdów, kierował t. amat. pracowników Pow. Komendy MO w Zielonej Górze. W sez. 1947/48-1949/50 należał do zespołu T. im. Bogu­sławskiego w Kaliszu; był tu aktorem i reżyserem ("Cały dzień bez kłamstwa, Maszeńka" - grał Pro­fesora Okajemowa), a od 1 II 1950 należał też do kierownictwa artyst. teatru. Od 1950 przeniósł się na stałe do Poznania. W sez. 1950/51 i 1951/52 występował w pozn. T. Młodego Widza, od poł. sez. 1951/52 do końca 1959/60 w T. Dramatycz­nych, gł. w T. Polskim. W sez. 1960/61 występo­wał w T. im. Fredry w Gnieźnie; od stycznia 1962 jako Wojciech Kurczyna (Zasada) w T. im. Bo­gusławskiego w Kaliszu. W 1. późniejszych w te­atrze nie występował. W Poznaniu obchodził ju­bileusze: w 1959 czterdziestolecia, a w 1971 pięć­dziesięciolecia pracy artystycznej. Grał m.in. w Poznaniu: Gońca ("Balladyna"), Dozorcę ("Grzech"), Don Ariasa ("Cyd"), Księdza ("Wesele"), Prezesa ("Głu­pi Jakub"), Miechodmucha ("Krakowiacy i Górale"), w Gnieźnie: Kreta ("Calineczka"), Timofiejewa ("Pięć wieczorów"). Był znanym społecznikiem i działaczem kulturalnym w Wielkopolsce; wieloletnim kier. i reżyserem scen amat., m.in. w Szamotułach, Kościanie i Rogoźnie; członkiem władz Wielkopolskiego Tow. Miłośników Sceny. Wykładał w pozn. Lic. Kulturalno-Oświatowym i Szkole Instruktorów Świetlicowych. Bibl.: Almanach 1978/79; L. Jabłonkówna: Aleksander Wę­gierko, Warszawa 1960 s. 131; Kaszyński: Teatralia; Nad­odrze 1969 nr 8; Panorama Północy 1960 nr 30 (il.); Sł. Powsz. 1959 nr 133; Afisze i programy, IS PAN; Akta (tu fot.), ZASP. Ikon.: Fot. - IS PAN. Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994