Jerzy Gablenz
Ur. 23 I 1888 Kraków. Zm. 11 XI 1937 k. Piaseczna pod Warszawą. Zapomniany dziś po trosze (nazwisko jego nie figuruje nawet w PWN-owskiej "Małej encyklopedii muzyki"), a przecież bardzo interesujący twórca Jerzy Gablenz był z urodzenia krakowianinem i w mieście tym spędził całe życie. Ukończył wydział prawa na Uniwersytecie Jagiellońskim, zaś studia muzyczne odbywał pod kierunkiem organisty katedry wawelskiej Walentego Deca, następnie u Władysława Żeleńskiego i Feliksa Nowowiejskiego. Grał na fortepianie, organach, wiolonczeli oraz - ze szczególnym upodobaniem - na flecie; jako flecista też brał udział w koncertach kameralnych i symfonicznych, występował nadto niejednokrotnie jako dyrygent. Będąc właścicielem dobrze prosperującej fabryki nie traktował muzyki jako głównego zawodu, doszedł jednak w tej dziedzinie do bardzo poważnych rezultatów, czego świadectwem był m. in. koncert dany w Krakowie w 1925, poświęcony w całości jego twórczości. Styl kompozycji Gablenza określić można jako postromantyczny, zbliżający się w pewnych epizodach do impresjonizmu. Na uwagę zasługuje tu bogata, barwna i efektowna instrumentacja. Jest Gablenz autorem m. in. dwóch symfonii, szeregu poematów symfonicznych (wśród nich świetna "Legenda o Turbaczu" oraz "Zaczarowane jezioro"), koncertu fortepianowego, blisko 70 pieśni, opery "Zaczarowane koło", a także interesującej nowej orkiestracji Moniuszkowskiego "Strasznego dworu". Zginął tragicznie w katastrofie samolotowej koło Piaseczna, lecąc z Krakowa do Warszawy w interesach swojej fabryki. Źródło: Przewodnik Operowy Józef Kański, PWM 1997
