Stefan Kępka
KĘPKA Stefan, pseudonim Bajerski, także Stefan Kępka-Bajerski (działał 1924–1939),
aktor.
W 1924–26 studiował w Oddziale Dramatycznym przy Państwowym Konserwatorium Muzycznym w Warszawie. W trakcie nauki zarabiał na życie pracując jako tramwajarz. W 1926–29 angażował się do teatru sporadycznie, np. w sezonie 1928/29 zastępował Jana Ciecierskiego w roli Pietii (Kwadratura koła) w Teatrze Ateneum w Warszawie. W czerwcu 1929 zdał egzamin aktorski przed Komisją Związku Artystów Scen Polskich i otrzymał prawo angażowania się „w dziale dramatu”.
Był aktorem drugiego planu, m.in. dlatego, że (jak wspominał Ciecierski) nie mógł opanować dokuczającej mu tremy. W pierwszej połowie sezonu 1929/30 występował w Teatrze Polskim w Katowicach, np. jako Patrick (Proces Mary Dugan), Jan (Ładna historia). W sezonie 1930/31 grał w Teatrze Miejskim w Toruniu. W 1931–35 występował w niewielkich rolach na scenach warszawskich, np. w Teatrze Letnim jako Wachmistrz policji (Śledztwo, 1931), w Teatrze Polskim: Głos II (Elżbieta, królowa Anglii, 1931), Komendant oddziału (Virtuti Militari, 1932), Czerkies i Chłop (Defraudanci, 1932), Indyk (Ptaki, 1933), d’Herbois (Sprawa Dantona, 1933), Student (Dziady, 1934), Młody żołnierz niemiecki (Kres wędrówki, 1935) i w Teatrze Kameralnym, np. „z powodzeniem” (według Kazimierza Wierzyńskiego) w roli Ozryka (Hamlet, styczeń 1934) i Sielskiego (W małym domku, luty 1934), którego według Wojciecha Natansona „zagrał przepysznie”.
W tych latach brał też udział w wędrówkach teatrów objazdowych. W trakcie sezonu 1934/35 dołączył do zespołu Teatru Wołyńskiego z siedzibą w Łucku i w styczniu 1935 gościł z tym teatrem w Lublinie; grał wtedy Mularza I (Zemsta), Agenta oraz Krawca (Papierowy kochanek). Sezon 1935/36 zaczął od występów w zespole pod kierownictwem A. Adamusa w Płocku, a następnie był w zespole Teatru im. Orzeszkowej w Grodnie i brał udział w jego objazdach (wtedy pod nazwą Teatr Objazdowy Samorządów Województwa Białostockiego). Od stycznia 1936 i do końca sezonu 1936/37 występował w Teatrze im. Słowackiego, w takich rolach, jak: Ojciec (Niebieski ptak), Szofer (Most), Antoni, woźny (Matura), Szymon Kananejczyk (Judasz z Kariothu), Skopek (Złota Czaszka), Wawrzyniec (Krakowiacy i Górale), Prztyczek (Krowoderskie zuchy), Ojciec Joe (Opowieść wigilijna), Świst (Bolesław Śmiały). W sezonie 1937/38 grał w Teatrach Miejskich we Lwowie, w repertuarze dramatycznym i muzycznym, m.in.: Colina (Król włóczęgów), Rusała (Legenda), Reżysera (Żołnierz królowej Madagaskaru), Lokaja (Pan Jowialski), Hrabiego Radeckiego (Sissy). W sezonie 1938/39 występował w Teatrze Miejskim na Pohulance w Wilnie, np. jako: Dziaduś (Tekla), Ojciec i jedna z Masek (Wyzwolenie), Zugsführer (Gałązka rozmarynu), Sierżant (Sędzia z Zalamei), Detektyw (W perfumerii), Ćwierciak (Spadkobierca), Doktor Snorez (Po prostu człowiek). Według informacji Zbigniewa Koczanowicza, zmarł przed 1945.
Bibliografia
Ciecierski: Zwyczajne życie; Grzymała-Siedlecki: Z t. warsz.; Konarska-Pabiniak: Repertuar; Kruk: T. w Lublinie 1918–39; Kwaskowski s. 198, 273; Lorentowicz: T. Polski; W. Natanson: Chwyty i zachwyty, Kraków 1934 s. 99; Nawrat: Repertuar; Poskuta-Włodek; Stokowa: Wyspiański; Śmigielski: T. Wołyński; Teatr pol. we Lwowie; Wierzyński: Wrażenia; Wilski: Szkolnictwo; Pam. Teatr. 1980 z. 3–4 s. 452, 1986 z. 2–3 s. 353–355; Scena Pol. 1929 z. 16, 1930 z. 4; Afisze i programy, IS PAN; Hałabuda: Repertuar; Spis ZASP 1939; Wosiek: Teatry objazdowe.
Ikonografia
Fot. – IS PAN, NAC.
Źródło: Słownik biograficzny teatru polskiego 1910–2000, t. III, Instytut Sztuki PAN, Warszawa 2017.
Zachowano konwencję bibliograficzną i część skrótów używanych w źródłowej publikacji.
