Andrzej Galos
GALOS Andrzej (16 lipca 1930 Kraków – 24 marca 2000 Kraków),
aktor, śpiewak.
Był synem adwokata Andrzeja Galosa i nauczycielki Anny z Bytomskich; mężem Alicji z Niziurskich. Całe życie mieszkał i pracował w Krakowie. Po ukończeniu Liceum Ogólnokształcącego im. Jana Kochanowskiego, w 1949 rozpoczął studia na Wydziale Aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Aktorskiej. Na drugim roku, z powodu trudności materialnych, przerwał naukę i zaczął pracę w ARTOS-ie.
Od lipca 1952 brał udział w przedstawieniach Teatru Rapsodycznego: Polonez imć pana Bogusławskiego, Portrety i astronomia; po jego zamknięciu w maju 1953 przeszedł do Teatru Poezji, gdzie występował do lipca 1954, m.in. jako Ryjek (Sen nocy letniej). Od 1 lipca 1954 do 31 marca 1955 był adeptem krakowskich Teatrów Dramatycznych, brał udział w Kaukaskim kredowym kole. W 1955–58 współpracował z Estradą i uczył się w trzyletniej Szkole Operowej przy Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej pod kierunkiem Włodzimierza Kaczmara. Debiutował 11 marca 1956 basową partią Księcia Griemina w Eugeniuszu Onieginie, wystawionym przez Krakowskie Towarzystwo Operowe na scenie Teatru im. Słowackiego. Pełne uprawnienia śpiewaka solisty uzyskał w 1964. W sezonach 1958/59–1981/82 był zaangażowany w Miejskim Teatrze Muzycznym Opera i Operetka w Krakowie, jedynie w 1962/63, w czasie remontu tego teatru, występował w Operetce w Łodzi (jako Aristide Forestier w Can-Canie). Po przejściu na emeryturę nadal współpracował z Teatrem Muzycznym (do 1989).
Występował przede wszystkim w repertuarze operetkowym, choć początkowo śpiewał także w operach, np. Hrabiego Monterone (Rigoletto). Należał do „niezawodnej gwardii krakowskiej operetki” (Anna Woźniakowska). W jego dorobku przeważały role charakterystyczne i komediowe. Wystąpił m.in. jako: Kupelwieser (Domek trzech dziewcząt, 1958), Książę Gigi (Zemsta nietoperza, 1959), Harry Roberts (Kariera panny Mary, 1960), Gottfried von Loeben (Krysia leśniczanka, 1961), Baron de Gondremark (Życie paryskie, 1962), Bob (Panna Wodna, 1963); Regent (Loża królewska), Homonay (Baron cygański) – 1965; Alfred Doolittle (My Fair Lady, 1966), Baron Weps (Ptasznik z Tyrolu, 1967), Baron Zeta (Wesoła wdówka, 1970), Książę Populescu (Hrabina Marica, 1973), Tricointe (Pani prezesowa, 1975), Hrabia Lichtenfels (Kraina uśmiechu, 1978), Beniamin (Błękitny zamek, 1982).
Bibliografia
Almanach 1999/2000; Kotlarczyk, Wojtyła: O T. Rapsodycznym; Lachowicz: Dwadzieścia lat (il.); Woźniakowska (il.); Kron. m. Krakowa 1959–1960, Kraków 1962 (J. Kłysik; il.); Akt zgonu, USC Kraków; Akta (fot.), ZASP.
Ikonografia
Fot. – Arch. Opery Krakowskiej, IS PAN.
Źródło: Słownik biograficzny teatru polskiego 1910–2000, t. III, Instytut Sztuki PAN, Warszawa 2017.
Zachowano konwencję bibliograficzną i część skrótów używanych w źródłowej publikacji.
