Zbigniew Droszcz
DROSZCZ Zbigniew (9 lutego 1930 Inowrocław – 28 maja 1997 Gdańsk),
dyrygent.
Był synem Stanisława i Felicji; mężem solistki baletu Niny (Kunegundy) Górzyńskiej-Droszcz (ślub w 1967).
Ukończył klasę fortepianu w Średniej Szkole Muzycznej w Bydgoszczy, a w 1959 dyrygenturę w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Poznaniu. W 1960–65 w Operze wrocławskiej pracował jako korepetytor solistów. W 1965–72 był dyrygentem Opery i Operetki w Bydgoszczy, a w 1972–74 Opery i Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku. Dyrygował zarówno spektaklami operowymi, jak i operetkowymi oraz baletowymi, samodzielnie przygotowywał muzycznie przedstawienia.
Z największym uznaniem krytyki spotkały się prowadzone przez niego opery takie, jak: Hrabina (1966), Straszny dwór (1969), Halka (1971); operetki: Wiedeńska krew (1968), Kraina uśmiechu (1970), Bal w operze (1971); balety: Pan Twardowski (1966), Legenda o miłości (1967). Po premierze Pana Twardowskiego Jan Berski pisał:
Na szczególną uwagę zasługuje dyrygent Zbigniew Droszcz, który nie tylko świetnie przygotował Twardowskiego od strony muzycznej, ale jest także jednym z nielicznych w Polsce dyrygentów, umiejących dobrze prowadzić orkiestrę do baletu.
Był też dyrygentem amatorskiego chóru męskiego w Bydgoszczy, zespołu Marynarki Wojennej w Gdyni i pedagogiem w szkole muzycznej w Elblągu.
Bibliografia
Bydg. leksykon operowy (il.); Weber: Z dziejów opery w Bydgoszczy; Ruch Muz. 1966 nr 13 (J. Berski); Akt zgonu, Arch. USC Gdańsk; Akta, Opera Nova Bydgoszcz.
Źródło: Słownik biograficzny teatru polskiego 1910–2000, t. III, Instytut Sztuki PAN, Warszawa 2017.
Zachowano konwencję bibliograficzną i część skrótów używanych w źródłowej publikacji.
