Jan Dutkiewicz
DUTKIEWICZ Jan Łukasz (18 października 1911 Stara Sól koło Sambora w Przemyskiem – 14 czerwca 1983 Katowice),
scenograf.
Był synem Michała Dutkiewicza i Marianny z Grzegorzewskich; mężem Czesławy z domu Hawling. W 1931–38 studiował malarstwo w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie pod kierunkiem Fryderyka Pautscha i Stanisława Kamockiego. W czasie II wojny światowej mieszkał we Lwowie i już w początku lat 40. rozpoczął współpracę z polskim teatrem. W czerwcu 1944 był scenografem tajnego przedstawienia Ich czworo, które odbyło się na strychu budynku przy ul. Świętej Zofii, a w sezonie 1944/45 był kierownikiem pracowni dekoratorskiej Państwowego Polskiego Teatru Dramatycznego we Lwowie.
W sierpniu 1945 z zespołem teatru lwowskiego przyjechał do Katowic i na Śląsku został do końca życia. W sezonie 1945/46 współpracował jako scenograf z Teatrem Miejskim w Sosnowcu (Mąż z grzeczności, 1945) i jako asystent scenografa z Teatrem Miejskim (potem Teatrem Śląskim) w Katowicach, gdzie w 1946 zaprojektował dekoracje do spektakli: Jak w bajce, Szkarłatne róże i Człowiek za burtą, zaś w sezonie 1946/47 w przedstawieniu Temperamenty wykorzystano jego malarstwo (obrazy) jako odrębny element w projekcie scenograficznym Stanisława Tenerowicza. W sezonie 1947/48 był etatowym scenografem w Teatrze Śląskim w Katowicach, ale samodzielnie nie przygotował żadnej premiery, jedynie zmontował projekty Władysława Daszewskiego do Ucznia diabła. W sezonie 1948/49 współpracował z Teatrem Śląsko-Dąbrowskimi (w 1948 scenografia Wczoraj urodzonego na scenie w Sosnowcu). W późniejszych latach w jego opracowaniu plastycznym teatr katowicki wystawił m.in. Zemstę (1958) i Młodość, miłość, czas (1960). W sezonach 1960/61–1962/63 był na etacie w Teatrze Zagłębia w Sosnowcu; jego scenografie z tych lat, to np.: w 1960 Niespokojna starość; w 1961: Mąż pognębiony, Łowcy głów i Kopciuszek; w 1962: Przeciw nocy, Pan Jowialski, Idiotka, Gdzie diabeł nie może i Czarodziejska woda; w 1963: Skandal w Hellbergu, Przed ślubem, Przyjaciel wesołego diabła i Czy to jest miłość?.
W 1950–77 był wykładowcą na Wydziale Grafiki filii krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach oraz w katowickim Liceum Sztuk Plastycznych. Do końca życia intensywnie malował, brał udział w licznych wystawach indywidualnych i zbiorowych w kraju i za granicą. Do teatru wracał sporadycznie; w Teatrze Śląskim w Katowicach w 1976 opracował scenografię do Pana Geldhaba (wspólnie z Romanem Nowotarskim), a w 1979 do Ich czworo.
Bibliografia
Almanach 1982/83; Dąbrowski: Na deskach t. 1,2; Linert: Śląskie sezony (il.; tu na s. 137 błędna data śmierci D.); Linert: T. Śląski; Linert: T. Śląski 1949–92; 70 lat T. w Sosnowcu 1897–1967; Dz. Zach. 1941 nr 99, 1960 nr 283, 1976 nr 228, 1979 nr 241; Pam. Teatr. 1963 z. 1–4 s. 244; Życie Warsz. 1983 nr 142; Akt zgonu nr 2012/1983, Arch. USC Katowice; Linert: Pol. T. Dram. we Lwowie; Programy, IS PAN; Almanach 1944–59; Inf. z Arch. T. Zagłębia w Sosnowcu.
Źródło: Słownik biograficzny teatru polskiego 1910–2000, t. III, Instytut Sztuki PAN, Warszawa 2017.
Zachowano konwencję bibliograficzną i część skrótów używanych w źródłowej publikacji.
Biogram w Almanachu Sceny Polskiej
Jan Dutkiewicz (18 X 1911 Stara Śląska - 14 VI 1983 Katowice, malarz, scenograf, grafik. W l. 1931-38 studiował malarstwo w krak. ASP. Od sez. 1945/46 zaangażowany był w T. im. Wyspiańskiego w Katowicach na stanowisku asystenta scenografa, a w sez. 1947/48 samodzielnego scenografa tego t. Pierwsze jego prace na scenie śląskiej to: "Jak w bajce" Krzemińskiego, "Szkarłatne róże" Benedettiego, "Człowiek za burtą" i "Temperamenty" Cwojdzińskiego. W nast. l. nie będąc etatowym pracownikiem tego t. opracował gościnnie m. in. "Zemstę" (1958), "Młodość, miłość, czas" Zorina (1960), "Pan Geldhab" Fredry (z Romanem Nowotarskim, 1976), "Ich czworo" Zapolskiej (1979). W l. 1960-63 był scenografem T. Zagłębia w Sosnowcu, gdzie przygotował m. in. "Niespokojną starość" Rachmanowa, "Męża pognębionego" Moliera, "Pana Jowialskiego" Fredry, "Idiotkę" Acharda, "Skandal w Hellbergu" Broszkiewicza. Był wykładowcą katowickiej filii ASP. Źródło: Almanach sceny polskiej 1982/83. Tom XXIV. Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1987.
