Barbara Gilewska
GILEWSKA Barbara Zofia, zamężna Biskup (16 października 1911 Pruszków – 23 września 1986 Warszawa),
aktorka.
Była córką Mariana i Marii Gilewskich; żoną Edmunda Biskupa (ślub 7 września 1943 w Tucholi). Uczęszczała do Szkoły Umuzykalnienia i Tańca Scenicznego Tacjanny i Stefana Wysockich w Warszawie; z zespołem Baletu Tacjanny Wysockiej występowała w teatrze Qui Pro Quo. W 1929 należała do grona uczennic, które, podczas Powszechnej Wystawy Krajowej w Poznaniu, pod kierunkiem Wysockiej brały udział w widowisku Kulig w reżyserii Leona Schillera.
Występowała w teatrach rewiowych i kabaretach w Warszawie: w 1931–32 w Teatrze Nowy Ananas, w 1932 w Qui Pro Quo, Morskim Oku i w Feminie; w 1933 w Rexie, w 1934 w Wielkiej Rewii; w 1935 na arenie Cyrku grała rolę Baronówny (Gwiazdy areny). Brała udział w objazdach, m.in. z zespołem Władysława Waltera w czerwcu i lipcu 1934 gościła w Kaliszu, a w lutym 1935 w Kielcach; w lecie 1934 z teatrem Wesoły Murzyn odwiedziła m.in. Nowy Sącz i Tarnów. W 1936 była w zespole operetkowym Teatru Miejskiego w Bydgoszczy.
W latach 30. zagrała niewielkie role w filmach: Prokurator Alicja Horn, Wyrok życia, Pieśniarz Warszawy, Kochaj tylko mnie, Nie miała baba kłopotu.
Lata II wojny światowej i okupacji niemieckiej przeżyła w Warszawie; w 1940 występowała w jawnym teatrze Miraż. W dniu 11 lutego 1945 zagrała Helenę (Radcy pana radcy), w przedstawieniu Teatru Dramatycznego II Armii Wojska Polskiego, występującego w Łodzi. Później prawdopodobnie zrezygnowała ze sceny.
Bibliografia
Almanach 1986/87; Boy: Pisma t. 24–26; Hist. filmu t. 2; Formanowicz; Kaszyński: Teatr łódz.; Kaszyński: Teatralia; Sempoliński: Wielcy artyści; T. Wysocka: Wspomnienia, Warszawa 1962 s. 177; Kur. Warsz. 1931 nr 34, 235, 1932 nr 16, 50, 90, 338, 1933 nr 317, 1934 nr 226, 254, 285, 310, 337; Pam. Teatr. 1997 z. 1–4 s. 363; Tyg. Ilustr. 1931 nr 14 (il.); Życie Warsz. 1986 nr 225: Program „Szukamy gwiazdy”, t. Wielka Rewia 1934 (il.), MTWarszawa; Akt ślubu nr 39/1945 i zgonu nr VI/2620/1986, Arch. USC Warszawa; Błasiak: T. kielecki przed 1939 s. 118; Wosiek: Teatry objazdowe.
Ikonografia
Fot. – NAC.
Źródło: Słownik biograficzny teatru polskiego 1910–2000, t. III, Instytut Sztuki PAN, Warszawa 2017.
Zachowano konwencję bibliograficzną i część skrótów używanych w źródłowej publikacji.
