Feliks Fornalczyk
FORNALCZYK Feliks (30 maja 1928 Łysa Góra koło Zawiercia – 20 listopada 1987 Mieścisko koło Poznania),
kierownik literacki teatru.
Był synem Jana Fornalczyka, gajowego, i Feliksy z Gajewskich; mężem Krystyny z domu Bem (ślub w 1955). W 1952 ukończył filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie.
Od 1950 pracował w krakowskiej rozgłośni Polskiego Radia, debiutował tu jako autor słuchowisk i reportaży radiowych. Od 1952 był kierownikiem, a od 1954 do 1956 zastępcą redaktora naczelnego rozgłośni Polskiego Radia w Szczecinie. Jako krytyk literacki i teatralny współpracował w tym okresie m.in. z tygodnikiem „Pomorze”, „Tygodnikiem Morskim”, „Tygodnikiem Zachodnim” (stały recenzent). W 1959 zamieszkał w Poznaniu; od 1961 był zastępcą redaktora naczelnego w lokalnej rozgłośni Polskiego Radia oraz autorem słuchowisk, reportaży, audycji literackich i publicystycznych. Ogłaszał recenzje, szkice i artykuły w czasopismach regionalnych, m.in. w „Głosie Wielkopolskim” (stały recenzent), „Nadodrzu” i „Nurcie”, a także w ogólnopolskich czasopismach, m.in. w „Tygodniku Kulturalnym”, „Nowych Książkach”, „Twórczości”. Od 1973 pełnił funkcję sekretarza „Kroniki Wielkopolski” (w 1973–79 i 1981–87 publikował tu też recenzje). Dwukrotnie, od 1 września 1963 do 31 stycznia 1968 i od 1 września 1973 do 31 grudnia 1979 był kierownikiem literackim Teatru im. Fredry w Gnieźnie. Współpracował z „Rocznikiem Literackim”, z tygodnikiem „Argumenty”, pismem „Warmia i Mazury”.
Był trzykrotnie laureatem Nagrody Ministra Kultury i Sztuki (1959, 1961, 1985).
Bibliografia
Almanach 1987/88; XX lat sceny gnieźnieńskiej; Misiorny: Teatry Ziem Zachodnich; Szczecin teatralny; Współcześni pol. pisarze i badacze.
Źródło: Słownik biograficzny teatru polskiego 1910–2000, t. III, Instytut Sztuki PAN, Warszawa 2017.
Zachowano konwencję bibliograficzną i część skrótów używanych w źródłowej publikacji.
