Jolanta Giustiniani
GIUSTINIANI Jolanta, zamężna Ociepińska (29 maja 1928 Kraków – 24 października 1988 Kraków),
aktorka-lalkarka.
Była córką Włocha Armando Gustiniani, właściciela majątku Korzkiew koło Krakowa, i Janiny z Wróblewskich; żoną Kazimierza Ociepińskiego, pracownika technicznego w Teatrze Groteska. Po wojnie zdała eksternistycznie egzamin maturalny.
W dniu 1 września 1949 rozpoczęła pracę w Teatrze Lalki i Aktora Groteska w Krakowie i była z tym teatrem związana do przejścia na emeryturę 1 września 1980. Początkowo wykonywała lalki, ale wkrótce zaczęła także występować. W 1956 zdała eksternistyczny egzamin aktorski (lalkarski). Wystąpiła w większości spektakli, animowała zarówno lalki, jak i maski. Pełniła także funkcje inspicjentki i asystentki reżysera. W latach 50. brała udział w przedstawieniach tak zwanej Ekipy rowerowej, czteroosobowego zespołu występującego w małych miejscowościach w okolicach Krakowa. Ze względu na niski głos często powierzano jej role chłopięce i męskie.
Zagrała m.in.: Kasię, Belzebuba, Kuszącą i Anioła Teofila (Igraszki z diabłem, 1952, 1965), Plotkarkę (Sambo i lew, 1955), Florę i Junonę (Orfeusz w piekle, 1956), tytułową w Byczku Fernandzie (1960), Safonę (Achilles i panny, 1962); Mądralinkę (Przygody łasucha), Pana Kolegę (Czarowna noc; nagroda na II Festiwalu Teatrów Lalkowych w Opolu w 1964), Gęś (Gdyby Adam był Polakiem) – 1964; Królową (Siódma wyprawa), Byczysława (Ubu król) – 1965; Karbowego (Janko muzykant, 1969; nagroda na V Festiwalu Teatrów Lalkowych w Opolu w 1971), Balbinkę (Jaś i Małgosia, 1971), Kioskarkę (Maski mistrza Fantaski, 1972), Babę ze wsi Bumbarasza (Bumbarasz, 1977).
Po przejściu na emeryturę występowała jeszcze sporadycznie w przedstawieniach Groteski oraz opiekowała się adeptami przygotowującymi się do egzaminów aktorskich. W 1975 otrzymała Nagrodę Prezesa Rady Ministrów za twórczość artystyczną dla dzieci i młodzieży.
Bibliografia
Almanach 1988/89; Groteska 1945–57 (il.); Groteska 1945–65 (il.); Groteska 1945–95 (il.); Dz. Pol. 1988 nr 253; Akta (fot.), ZASP; Inf. Ewy Heise, Warszawa.
Źródło: Słownik biograficzny teatru polskiego 1910–2000, t. III, Instytut Sztuki PAN, Warszawa 2017.
Zachowano konwencję bibliograficzną i część skrótów używanych w źródłowej publikacji.
