Bronisław Cesarz
CESARZ Bronisław (20 sierpnia 1929 Lalkowy, na Pojezierzu Starogardzkim – 22 czerwca 1989 Gdańsk),
tancerz, choreograf.
Był synem Wiktora Cesarza i Bronisławy z Ciesielskich. Tańca uczył się pod kierunkiem Kazimiery Nowowiejskiej, która od 1946 prowadziła w Gdańsku zajęcia taneczne w Szkole Rytmiki, Gimnastyki i Tańca Artystycznego. W 1951–53 tańczył w Zespole Pieśni i Tańca Pomorskiego Okręgu Wojskowego w Bydgoszczy. W 1953–74 był solistą w Operze i Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku. Wystąpił jako: Król Zygmunt August i Wierzyciel (Pan Twardowski, 1954), Cesarz chiński (Krakatuk, 1956), Kościej (Ognisty Ptak, 1957), Dafnis i Bożek Pan (Dafnis i Chloe, 1958), Ojciec i Nauczyciel tańca (Kopciuszek Siergieja Prokofiewa, 1959), Drużba (Wesele w Ojcowie, 1959), „zalotny, liryczny” Młody (Harnasie, 1960), „świetny aktorsko” Burgeois i III Złoczyńca (Cudowny Mandaryn, 1960), Doktor (Mandragora, 1961), Hiszpan (Dziadek do orzechów, 1962), Król Pana X i As Pana Y (Gra w karty, 1963), Pan Capuletti (Romeo i Julia, 1964), Boruta (Pan Twardowski, 1965), Ojciec Marii i Starszy Pan (Fontanna Bachczyseraju, 1966), Baba Jaga i Drapichrust (Jaś i Małgosia, 1966) III Kolor (Błękitna rapsodia), Generał i Kadet (Pierwszy walc Johanna Straussa), Gość w lokalu i Przechodzień na ulicy (Amerykanin w Paryżu), Chłopiec, Neptun, Patrycjusz i Rybak (Gdańska noc) – 1970; Mistrz (Rzeźby mistrza Piotra, 1972), Ślepiec (Gilgamesz, 1974).
Od stycznia 1976 był na emeryturze, nadal jednak występował na scenie Opery Bałtyckiej, m.in. w rolach Eunucha (Mandragora, 1979), Jana i Józefa (Na kwaterze, 1979), Pisarza (Córka źle strzeżona, 1981). Jako choreograf współpracował z amatorskimi zespołami na Pomorzu. Janina Jarzynówna-Sobczak wspominała rolę Cesarza w Cudownym Mandarynie:
Jako Bourgeois był niezrównany. Chyba urodził się dla tej jednej właśnie roli. Wszystko co było wadą w jego sylwetce, tu stawało się atutem. Bronek Cesarz w tej partii był dla mnie ideałem psychofizycznym.
Bibliografia
Almanach 1988/89; J. Jarzynówna-Sobczak, B. Kanold: Rozmowy o tańcu, Gdańsk 2003; Opera Bałtycka (w 25-lecie istnienia); Turska: Przewodnik; Dz. Bałt. 1989 nr 149; Teatr 1960 nr 10 (T. Wysocka, cyt.; il.), 1989 nr 11–12; Akta, Opera Bałtycka Gdańsk, ZASP (fot.); Almanach 1944–59.
Źródło: Słownik biograficzny teatru polskiego 1910–2000, t. III, Instytut Sztuki PAN, Warszawa 2017.
Zachowano konwencję bibliograficzną i część skrótów używanych w źródłowej publikacji.
