Zbigniew Kawiecki
KAWIECKI Zbigniew (4 listopada 1935 Warszawa – 26 września 1987 Warszawa),
aktor.
Był synem Konstantego Kawieckiego i Ireny z Perkowskich. Wychowywał się i uczył w Warszawie i już jako uczeń zaczął statystować w 1952 w przedstawieniach Teatru Polskiego. Po maturze, którą zdał w 1953 w Liceum im. Księcia Józefa Poniatowskiego, do połowy 1955 współpracował z warszawskimi teatrami lalkowymi: Lalka i Baj. W 1955 rozpoczął studia na Wydziale Aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Aktorskiej w Łodzi, ale po roku ze szkoły odszedł. Był działaczem Związku Młodzieży Polskiej, „odpowiedzialnym za pracę polityczną na terenie teatrów warszawskich, a w Łodzi za pracę w środowiskach twórczych i studenckich” (według akt Związku Artystów Scen Polskich).
W sezonie 1957/58 zaangażował się jako aktor w Państwowych Przedsiębiorstwach Imprez Estradowych w Warszawie. W maju 1958 zdawał w Warszawie aktorski egzamin eksternistyczny, ale uprawnienia uzyskał tylko na rok. W sezonie 1958/59 grał w objazdowym Teatrze Powszechnym Województwa Gdańskiego w Sopocie, w 1959/60 w Teatrze Popularnym w Grudziądzu, w 1960/61 w Teatrze Ziemi Krakowskiej w Tarnowie, a w 1961/62 i 1962/63 w Teatrze im. Osterwy w Gorzowie Wielkopolskim. Na sezon 1963/64 zaangażował się do Gdańskiego Studia Rapsodycznego; w tym samym sezonie był także sekretarzem zarządu Wojewódzkiego Związku Teatrów Amatorskich w Gdańsku. W listopadzie 1963 zdał w Warszawie aktorski egzamin eksternistyczny i uzyskał pełne uprawnienia zawodowe. Z Gdańska na krótko (od 1 września do 31 grudnia 1964) przeniósł się do Teatru Ziemi Lubuskiej w Zielonej Górze, potem występował w Zjednoczonych Przedsiębiorstwach Rozrywkowych (1965), a później w Teatrze im. Bogusławskiego w Kaliszu (1965/66 i 1966/67). W sezonie 1967/68 wrócił do Warszawy i był aktorem w Stołecznej Estradzie, a w 1968/69–1977/78 w Teatrze Komedia. Od 1979 znowu współpracował z Estradą, a od 1983 także z Polskim Radiem.
Zagrał na Wybrzeżu m.in.: Wacława (Zemsta, 1958); w Grudziądzu: Jakuba (Powrót posła, 1959), Pana Hilarego (Żołnierz królowej Madagaskaru, 1960); w Gorzowie w 1961 Kic Kicowskiego (Jadzia wdowa), 1962: Gołowana (Ucieczka Michaiła Bułhakowa), Chrząstkę (Mazepa) i Kosickiego (W małym domku); w Zielonej Górze w 1964 Marsyjasa (Mięsopust); w Kaliszu w 1966 Agamemnona (Troilus i Kressyda) i Beauperthuis’a (Słomkowy kapelusz); w warszawskim Teatrze Komedia: Służącego (Bulwa, 1969), Tadka (Boso, ale w ostrogach, 1971), Mecenasa (Wilki w nocy, 1974), Aleksandra (Sylwestrowa przygoda, 1975). Występował też w Teatrze TV i w serialu Polskie drogi.
Bibliografia
Almanach 1987/88; Kaszyński: Teatralia; Szczepkowska: 20 lat t. na Wybrzeżu s. 202; Teatr Lalka 1945–1995, Warszawa 1995; 30 lat T. w Grudziądzu; Akta (fot.), ZASP; Programy, IS PAN; Almanach 1944–59; Inf. krewnej, Janiny Kawieckiej-Pietrzak.
Ikonografia
Fot. – IS PAN, ITWarszawa.
Źródło: Słownik biograficzny teatru polskiego 1910–2000, t. III, Instytut Sztuki PAN, Warszawa 2017.
Zachowano konwencję bibliograficzną i część skrótów używanych w źródłowej publikacji.
