Elżbieta Skalska
SKALSKA Elżbieta, z domu Kondratiew (8 VIII 1908 Łódź - 2 VI 1958 Tarnów), aktorka. Była córką Konstantego i Olgi Kondratiewów, żoną -> Stanisława S. Uczyła się w szkole średniej, następnie w Państw. Szkole Dramatycznej w Warszawie. Występować zaczęła pod nazwiskiem panieńskim w T. Miejskim w Toruniu (sez. 1930/31), następnie grała w T. Miejskim w Łodzi (1931 -33). Po wyjściu za aktora, Stanisława Skalskiego, w następnych latach aż do 1939 przebywała w Poznaniu, nie występując na scenie. Podczas II wojny świat. pracowała w Łodzi jako konduktorka, później była wywieziona na roboty do Niemiec. Po wojnie używała na scenie nazwiska męża; występowała: w 1945 w T. Miejskim w Łodzi, w sez. 1945/46 w T. Miejskim w Białymstoku, w sez. 1946/47 w T. Miejskim w Opolu, w sez. 1949/50 w T. Powszechnym w Łodzi, w sez. 1950/51 znowu w Opolu, następnie w T. Młodego Widza we Wrocławiu, T. Miejskich w Częstochowie, w sez. 1952/ 53 w T. im. Bogusławskiego w Kaliszu, w 1954 w T. Dramatycznym w Koszalinie. W 1954-56 nie występowała; pracowała wtedy w Prezydium Dzielnicowej Rady Narodowej w Łodzi. Od 1956 powróciła na scenę i zaangażowała się do t. w Tarnowie (od 1957 T. Ziemi Krakowskiej). Grała m.in. Melę ("Moralność pani Dulskiej"), Milewską ("Żabusia"), Wandę ("W małym domku"), Paulinę Junkównę ("Ludzie na krze"), Jo ("Nadzieja"), Jolantę ("Dobry człowiek"), Żonę ("Dwa teatry"). Bibl.: Kaszyński: Teatr łódz. s. 391, 447; Afisze i programy, IS PAN; Akta SPATiF nr 2845. Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
