Juliusz Burski
BURSKI Juliusz (14 listopada 1933 Równe na Wołyniu – 29 lipca 1990 Sokolov na Słowacji),
reżyser, kierownik literacki teatru.
Był synem Franciszka Burskiego i Marii z Rutkowskich; mężem Zofii z Topolińskich. Ukończył Gimnazjum im. Reytana w Warszawie i filologię polską na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W 1956 pracował w Centralnym Zarządzie Teatrów Ministerstwa Kultury i Sztuki w Warszawie. Od 1 stycznia 1957 do 31 sierpnia 1958 był kierownikiem literackim i asystentem reżysera w prowadzonym przez Irenę i Tadeusza Byrskich Teatrze im. Żeromskiego w Kielcach. W sezonie 1958/59 współpracował z kierowanymi przez Byrskiego Teatrami Dramatycznymi w Poznaniu; na scenie Teatru Nowego 21 listopada 1958 reżyserował, wspólnie z Antonim Tośtą, Zło krąży. Był jednym z animatorów poznańskiego Studenckiego Teatru Dramatycznego, w 1959 wystawił tu montaż poetycki według Juliana Tuwima Wiersze we krwi oraz Pokojówki. Później przeniósł się do Szczecina, gdzie organizował Dom Kultury, w 1962–68 reżyserował słuchowiska teatralne w miejscowej rozgłośni Polskiego Radia, na przykład Dzieje Tristana i Izoldy, Sztorm, Jutro, i spektakle w Telewizji, na przykład Jeźdźców od morza (1966). W 1968 otrzymał „Złoty Ekran” za telewizyjny cykl Wieczory z Conradem.
W 1969–76 pracował w Polskim Radiu i TVP we Wrocławiu. Od sierpnia do grudnia 1976 był zastępcą redaktora naczelnego w redakcji widowisk teatralnych TVP w Warszawie, a następnie do 1981 pracował tu jako główny specjalista do spraw programowych. W Teatrze TV reżyserował m.in.: Powrót Proserpiny (1969), Braci Leutensack (1969), Kochanków z Werony (1970), Małżeństwo Kreczyńskiego (1976), Abelarda i Heloizę (1977); był także autorem adaptacji oraz realizatorem telewizyjnym wielu spektakli. Na scenach dramatycznych reżyserował: Lato w Nohant (Bałtycki Teatr Dramatyczny w Koszalinie, 1968), Tango (Teatr Dolnośląski w Jeleniej Górze, 1974), Tak tu cicho o zmierzchu (Teatr im. Norwida w Jeleniej Górze, 1975).
Później zainteresował się filmem, ukończył zaocznie Wydział Reżyserii Filmowej w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi. W 1978–89 był kierownikiem literackim i scenarzystą zespołów filmowych „Nurt” i „Perspektywa”, wykładowcą w łódzkiej Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej, a także na Wydziale Radia i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Współpracował z uczelniami filmowymi za granicą. Przez wiele lat był wiceprezesem Stowarzyszenia Filmowców Polskich. Od 29 września 1989, z inicjatywy środowiska, pełnił funkcję przewodniczącego Komitetu Kinematografii oraz wiceministra kultury i sztuki. W 1993 powstał o nim film dokumentalny w reżyserii Andrzeja Titkowa Jeśli jest jego tu ślad.
Bibliografia
Almanach 1989/90; I. Skórzyńska: Teatry poznańskich studentów (1953–1983), Poznań 2002 s. 52; Szczecin teatralny; T. w Kielcach 1944–95; Teatry Studenckie s. 244, 288; Gaz. Wyb. 1990 nr 176; Teatr 1991 nr 2; Życie Warsz. 1990 nr 182.
Źródło: Słownik biograficzny teatru polskiego 1910–2000, t. III, Instytut Sztuki PAN, Warszawa 2017.
Zachowano konwencję bibliograficzną i część skrótów używanych w źródłowej publikacji.
