Władysław Ebert
EBERT Władysław Julian (5 stycznia 1904 Warszawa – 14 lutego 1984 Warszawa),
aktor, śpiewak.
Był synem Gustawa i Marii Ebertów. W 1924 ukończył klasę dramatyczną K. Pomiana w prywatnej Szkole Muzycznej Zofii Płoszko-Iwanowskiej w Warszawie; potem, uczył się śpiewu pod kierunkiem Stanisława Boguckiego i Wacława Brzezińskiego. W 1928–33 brał udział w koncertach organizowanych w różnych miastach w Polsce, a w 1933–39 w przedstawieniach Polskiej Opery Ludowej.
Lata II wojny światowej i okupacji niemieckiej przeżył w Warszawie. Od grudnia 1944 należał do zespołu Teatru miasta stołecznego Warszawy, gdzie, według własnej relacji, występował do końca sezonu 1944/45; potem brał udział w koncertach estradowych. Na jesieni 1956 grał w Teatrze Sensacji w Warszawie rolę Hunta (Proces Mary Dugan), a od początku 1957 i w sezonie 1957/58 w Teatrze Dolnośląskim w Jeleniej Górze występował w tej sztuce jako West.
W sezonach 1958/59 i 1959/60 grał w warszawskim Teatrze Objazdowym Państwowego Przedsiębiorstwa Imprez Estradowych, m.in. Barona Montricharda (Walka kobiet), Markiza Forlipopoli (Mirandolina), w 1961/62 w Teatrze im. Osterwy w Gorzowie Don Diega (Cyd). Od sezonu 1962/63 do końca 1967 występował w Teatrze Powszechnym w Warszawie, m.in. jako: Ojciec (Wesele), Książę (Dla miłego grosza), Fomicz (Zbrodnia i kara), Prymas (Wyzwolenie), Baron (Pan Wokulski), Herman (Śmierć Dantona). Od 1 stycznia 1969 do 31 grudnia 1975 należał do zespołu warszawskiego Teatru Narodowego; grał tu niewielkie role, takie jak: Książę (Nie-Boska komedia), Biskup (Ryszard III), Feliks (Białe małżeństwo), Wiktor (Portret Doriana Graya). Występował gościnnie w Teatrze Ochoty jako Pastor Parris (Czarownice z Salem, 1972), Pan Monteki (Romeo i Julia, 1973).
W latach 60. i 70. grał niewielkie role w spektaklach Teatru TV, m.in. w Kolumbach, Zbrodni i karze, Elektrze, Panu Tadeuszu.
Bibliografia
Almanach 1983/84; Misiorny: Teatry Ziem Zachodnich; Mościcki: Teatry 1944–45; Raszewska: T. Narodowy 1949–2004; T. Powszechny 1945–95; T. w Jeleniej Górze 1945–65; Prz. Teatr. i Film. 1924 nr 7; Akta (fot.), ZASP; Programy, IS PAN; Almanach 1944–59; www.filmpolski.pl
Ikonografia
Fot. – IS PAN, ITWarszawa, NAC.
Źródło: Słownik biograficzny teatru polskiego 1910–2000, t. III, Instytut Sztuki PAN, Warszawa 2017.
Zachowano konwencję bibliograficzną i część skrótów używanych w źródłowej publikacji.
Biogram w Almanachu Sceny Polskiej
Władysław Julian Ebert (5 I 1904 Warszawa - 14 II 1984 Warszawa), śpiewak, aktor. W 1924 ukończył klasę dram. Kazimierza Pomiana w prywatnej szkole muz. Zofii Płoszko-Iwanowskiej w Warszawie, ponadto uczył się śpiewu m. in. pod kier. Stanisława Boguckiego i Wacława Brzezińskiego. W l. 1928-33 brał udział w koncertach w wielu miastach Polski, jako aktor i śpiewak. W l. 1933-39 występował w przedstawieniach Polskiej Opery Ludowej. Po wojnie w sez. 1944/45 w T. m. st. Warszawy, w l. 1945-56 na koncertach organizowanych przez Estradę Warsz., w sez. 1956/57 w T. Sensacji w Warszawie oraz w T. Dolnośląskim w Jeleniej Górze, gdzie pozostał do końca sez. 1957/58, w l. 1958-60 w Warsz. T. Objazdowym PPIE. Od 1 IX 61 do 28 II 62 grał w T. im. Osterwy w Gorzowie Wielkopolskim, w l. 1963-68 w T. Powszechnym w Warszawie, od 1 I 69 w T. Narodowym. Niektóre role: Forlipopoli ("Mirandolina" Goldoniego), Don Diego ("Cyd" Corneille'a - Wyspiańskiego), Ojciec ("Wesele" Wyspiańskiego), Minister ("Przedwiośnie" wg Żeromskiego), Melchior ("Pastorałka" Schillera), Prymas ("Wyzwolenie" Wyspiańskiego), Baron ("Pan Wokulski" wg Prusa), Dr Korgut ("Ostry dyżur" Lutowskiego), Feliks ("Białe małżeństwo" Różewicza). 1 I 76 przeszedł na emeryturę. Źródło: Almanach Sceny Polskiej 1983/84. Tom XXV. Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe - Warszawa 1987.
