Sztuka dla sztuki
"Sztuka bez tytułu" w reż. Agnieszki Glińskiej z Teatru Współczesnego w Warszawie na Kaliskich Spotkaniach Teatralnych. Pisze Mirka Zybura w portalu calisia.pl
Gdyby kaliski teatr organizował plebiscyty publiczności na najlepszego aktora KST, w tym roku z pewnością wygrałby Borys Szyc; bo chociaż jego rola Michała Płatonowa w "Sztuce bez tytułu" nie jest najlepszą kreacją aktorską 50. KST, a samo przedstawienie nieprzemyślane, to kapryśna zazwyczaj kaliska publiczność z sobie tylko znanych powodów nagrodziła aktorów Teatru Współczesnego w Warszawie owacjami na stojąco.
"Sztuka bez tytułu" to często grywany w polskich teatrach "Płatonow" Antoniego Czechowa. To, co u Czechowa zawsze było najważniejsze: psychologiczna wiwisekcja bohaterów wyjałowionych z uczuć, egoistów na siłę chcących wyrwać się ze smutnej rzeczywistości - nawet kosztem uczuć innych ludzi, dla reżyserki Agnieszki Glińskiej jest jedynie tłem dla śmiesznych min, gagów i zabawnych dialogów.
Czechow nie lubił swoich bohaterów, bo wszyscy byli straszni. W realizacji Glińskiej z ich potworności i zagubienia nie zostało nic. Płatonow Szyca nie jest zbyt wysoko mierzącym łajdakiem, ale gościem, którego w gruncie rzeczy się lubi, bo kolejne życiorysy łamie zupełnie niechcący. Spektakl idzie tutaj swoim torem, zupełnie obok tekstu. Jak w filmie z kiepskim dubbingiem.
Nie odnajduję w tym przedstawieniu tego, co Agnieszka Glińska rzekomo odnalazła w sztuce - ani dramatu zagubionych ludzi, ani konfliktu pokoleń, ani wstydu, ani lęku, ani napięcia między bohaterami. Widzę jedynie miny i popisy, którymi aktorzy - napędzani przez rozbawioną publikę - zarzynali każdą poważniejszą scenę. Jest to smutne też dlatego, że w "Sztuce bez tytułu" występują aktorzy znani - głównie z filmu i telewizji - obok Borysa Szyca m.in. Krzysztof Kowalewski, Monika Krzywkowska, Andrzej Zieliński i Piotr Garlicki. Dlatego tym bardziej zastanawiające są tak gorące oklaski. Za co? Bo chyba nie tylko za możliwość obejrzenia znanych twarzy z bliska?
