Życie prywatne
Banalna historia czworokąta stwarza napięcia między bohaterami, ale nie stwarza dużych możliwości aktorom - od poniedziałku do środy w Teatrze Nowym w Poznaniu gościła warszawska Scena Prezentacje ze spektaklem "Życie prywatne".
"Życie prywatne" Noela Cowarda to komedia angielska z 1930 roku. Osnową jest banalna historia czworokąta. Na scenie toczy się ożywioną konwersacja, akcja osiąga punkty zwrotne, widza utrzymuje w napięciu. Sztuka jest zabawna i lekka. Ceną jest jednowymiarowy obraz świata i jednowymiarowe role.
Joanna Kurowska gra aż zbyt sugestywnie słodką idiotkę (Sibyl). Uruchamia stereotyp już w pierwszej scenie, spełniając swoją instrumentalną rolę, choć potem dostarcza uciechy publiczności skalą histerycznych krzyków. Elyot Artura Żmijewskiego jest błyskotliwym cynicznym dżentelmenem. Jego przeciwieństwem jest Victor Marka Trońskiego. Niezgrabne ruchy odpowiadają topornej psychice; jest skrupulatny i nieco żałośnie szlachetny:
Czworokąt jest niesymetryczny. Ogniskującą pozycję zajmuje w nim Amanda. Jej zachowanie determinuje losy bohaterów. Joanna Szczepkowska w roli Amandy jest przede wszystkim kobietą. A kobieta zmienną jest Amanda ulega nastrojom i raz po raz ujawnia nową twarz, czego się zresztą nie wstydzi. Jej czarowi ulegają nie tylko partnerzy - również publiczność.
Najciekawiej został rozegrany finał - bez słów. Jakby rozpętawszy na scenie paplaninę, bohaterowie sami od niej uciekli. Gdy rozgorzał spór ich obecnych współmałżonków, Amanda i Elyot usiedli na kanapie, spojrzeli na siebie porozumiewawczo, trwali przez chwilę w wymownym milczeniu, po czym bez słowa wymknęli się ze sceny.
Scena Prezentacje powstała w 1979 r. z inicjatywy Romualda Szejda, dyrektora i jedynego reżysera tego teatru. Teatr nie ma stałego zespołu. W repertuarze - klasyka francuskiej awangardy, sztuki angielskie, amerykańskie, a z autorów polskich - Gombrowicz, Hłasko i Miłosz.
