Jeremi się ogarnia. LOL
Jakiż Szymon Jachimek ma słuch! Kabareciarsko-stand-upowe doświadczenie to jedno, ono pomaga przy tekstach takich jak monodram Mamy problem!, żywy, bystry, stylizowany pod teatralną formę. Ale umieć wsłuchać się w język dzisiejszych nastolatków, zarówno ten codzienny, jak i gamerski, dość wnikliwie, żeby napisać nim dramat dla widzów w tym wieku — i to tak komunikatywny, jakby słuchali własnych rozmów? To już wielka sztuka. I sztuka ta, sądząc po reakcjach targetowych widzów, w pełni się udała.
To o tyle ciekawe, że Jeremi się ogarnia. LOL to de facto opakowane w ów język przestawienie profilaktyczne: z tezą, liniową fabułą i oczywistymi zwrotami akcji. Kto by pomyślał, że można zrealizować je w równie porywający sposób! Anegdota jest banalna: tytułowy Jeremi świata poza ekranem komputera nie widzi, komunikatory w smartfonach zastępują mu rozmowy, dziewczyny nie ma, bo musiałby podziałać w realu; rodzice się martwią, że rośnie im w domu socjopata. Wszystko zmienia się, kiedy wychodzi na jaw, że kumpel Jeremiego ma raka: chłopak postanawia zorganizować dla niego charytatywny koncert. Musi wyjść do ludzi, co udaje mu się tak dobrze, że aż spotyka swoją miłość. Morał: wirtual? Tak, byle z rozsądkiem. Tylko tyle. A spektakl dzięki twórcom z Centrum Sztuki Dziecka ma moc Onego z Wrocławskiego Teatru Lalek.
Młodzi aktorzy grają tak, że wierzy się w ich nastoletniość, czuje się, że temat nie jest od nich odległy (po spektaklu odnajdują się wśród widzów tak, jakby wyszli na przerwę między lekcjami). Surowa, ale ożywająca dzięki grze świateł, scenografia porządkuje opowieść, wydzielając bohaterom konkretne przestrzenie. W przewrotny sposób ilustruje też multitaskingowy charakter obecności w sieci (zmora wysłania, podczas kilku czatów, prywatnej wiadomości do nie tego adresata wywołuje ciarki na plecach); streamy online’owych rozgrywek dopowiadają obraz świata opisanego przez Jachimka i bezbłędnie wyreżyserowanego przez aktorkę Teatru Nowego Dorotę Abbe. Jedna uwaga: „przypeks” is so 2016! Teraz na przypał mówi się „przyps”, krócej i wygodniej. Ten język wymaga ciągłych aktualizacji!
