Warto posłuchać
Ogromny wysiłek włożył Janusz Warmiński w opracowanie tego skomplikowanego utworu. W przedstawieniu znać rzetelną pracę nad wyklarowaniem wątków i wypunktowaniem Istotnych spraw. Dyskretnie zarysowuje Warmiński koloryt obyczajowy, starając się uwydatnić warstwy filozoficzne i psychologiczne sztuki. Jest to przedstawienie bardzo „sartrowskie”, akcentujące swoiste cechy stylu teatralnego tego filozofa, który propaguje swoje tezy także ze sceny. W zespole aktorskim prym dzierży Aleksandra Śląska stwarzająca w roli Joanny postać, Jakiej się nie zapomina, W analizie psychologicznej sięgnęła głębiej, niż autor sugeruje. W trudnej roli Franza Michał Pawlicki zaprezentował się jako aktor wrażliwy, umiejący subtelnie cieniować nastroje i znający dyscyplinę scenicznego gestu. Rolę wyzywająco amoralnej Leny prowadzi powściągliwie Mirosława Dubrawska.
Przekład Jana Kotta, nacechowany kulturą literacką i wiernie oddający styl oryginału, jest wybitnym walorem spektaklu.
