Artykuły

Dwie jednoaktówki radzieckich pisarzy - Aleksandra Wampiłowa "Dom z widokiem na pole" i Wasilija Szukszyna "Ona więd­nie, ona ginie", poświęcone były problemowi osamotnienia człowieka.

Utwór Wampiłowa, to krótka historia wiejskiego nauczyciela geo­grafii, który po trzech latach pra­cy w wiejskiej szkole powraca do miasta. Ostatnią osobą z którą się żegna, będzie młoda kobieta, Lidia, tak jak i on osamotniona. Nie jest to typowe pożegnanie, wspólnie próbują rekonstruować chwile spędzone w oddaleniu od siebie, oddaleniu tylko pozornym. Kobieta nie wstydzi się swoich uczuć, żyje na wsi i widok z okien na pola jej wystarcza, wystarcza jej życie w sąsiedztwie przyrody. Nauczyciel natomiast jest tym życiem zmęczony. "Z pani okien nie widać dróg" - stwierdza w rozmowie i jest to zarazem odpowiedź: czy wyjechać stąd, czy zostać.

Z kolei "Ona więdnie, ona gi­nie", to studium psychologiczne rozbitej rodziny. Matka z synem wyczekują na kogoś, kto by prze­rwał wreszcie ich osamotnienie. W końcu zjawia się ten "uprag­niony". Jest człowiekiem "z ży­ciorysem", gra silnego mężczyznę, rekompensując sobie w słowach swoje nieudane życie. Przyszedł tak długo oczekiwany, ale pozo­stawił w domu niepokój. Szukszyn pokazał ludzi, którzy za wszelką cenę próbują ratować ja­kieś ludzkie wartości. Wiele myśli łączy obydwie krótkie sztu­ki, jedno je splata - problem osamotnienia i walka z nim.