Emilia Galotti
Choć nazwisko Lessinga historycy literatury wymieniają obok Goethego i Schillera, nigdy nie dorównał swoim wielkim następcom w pozycji, popularności i ponadczasowości utworów. Gotthold Ephraim Lessing uważany jest natomiast za największą intelektualną postać niemieckiego oświecenia. „Był założycielem nowej, oryginalnej niemieckiej literatury — komplementował go poeta Heinrich Heine. — W jego utworach wyczuwa się wielką społeczną myśl.” Jeszcze w czasie studiów jego komedie odnosiły sukcesy, ale prawdziwym przełomem była sztuka napisana prozą Miss Sara Sampson. Dziś Lessing — poza niemieckim obszarem językowym — jest autorem zapomnianym. Najbardziej znaną jego sztuką, ciągle pozostaje Natan Mędrzec.
Napisana w 1772 roku tragedia Emilia Galotti miała w tamtych czasach wielką siłę demaskatorską, ujawniającą zakłamanie i niemoralność władzy, która dla spełnienia swoich zachcianek gotowa jest posunąć się nie tylko do manipulacji, oszustw, ale i do zbrodni. Przezornie autor jej akcję umieścił we Włoszech.
Hektor Gonzaga, książę Guastalli ma niedługo wstąpić w związek małżeński, ale mimo to ciągle nie stroni od kolejnych miłostek. Ledwie ostygło uczucie do hrabiny Orsiny, a już w jego żyłach gotuje się krew na myśl o młodziutkiej Emilii Galotti. Władcę podnieca i to, że Emilia ma wkrótce wyjść za mąż za hrabiego Appiani. Ale od czegóż usłużny szambelan, markiz Marinelli. Wpada na szatański pomysł wysłania hrabiego z nie cierpiącą zwłoki dyplomatyczną misją. Gdy młodzieniec odmawia — wybiera miłość i służbę u boku ukochanej — sprawy komplikują się coraz bardziej. Zachowania i problemy bohaterów sztuki Lessinga są dziś co najmniej anachroniczne i ani reżyseria Krzysztofa Babickiego, ani nawet tłumaczenie Jacka St. Burasa nie są w stanie tchnąć współczesnego ducha w starą sztukę.
