Kobiety dodają barw rzeczywistości
W Alinie na zachód współczesny amerykański [niemiecki — przyp. ETP] autor Dirk Dobbrow portretuje zwykłych ludzi z zapyziałego przedmieścia.
W przedstawieniu wyreżyserowanym w Teatrze Dramatycznym przez Pawła Miśkiewicza najciekawiej wypadły Katarzyna Figura i Marta Król. Figura gra porzuconą przez męża, ciepłą, pełną życia kobietę. Matkę oddaną siedemnastoletniemu synowi Tomowi (Marcin Bosak), z którym zamieszkała w pomieszczeniach dawno opuszczonej stacji benzynowej. Jest kasjerką w banku Eggerta (Krzysztof Dracz) i marzy o podobnej karierze dla chłopaka.
On nosi w sobie kompleks braku ojca i ma trudności natury emocjonalnej. Jego „kłopoty z myśleniem” sprawiają, że nie wiadomo, czy otrzyma świadectwo ukończenia szkoły. Wtedy na nic awanse, które Matka czyni swemu szefowi.
Tajemnicza Alina Marty Król jest dziewczyną z zewnątrz — z eleganckiego, tętniącego życiem świata. Zjawiskowej urody, w białym fordzie mustangu nieoczekiwanie zajedzie na nieczynną stację. Zauroczy wrażliwego Toma. Rozpali wyobraźnię miejscowych mężczyzn, ordynarnie licytujących się, co chcieliby z nią zrobić — w kilku — na tylnych siedzeniach wozu.
Zrobi to Bart (Andrzej Szeremeta), ale z… Matką swego kolegi Toma, traktując ją zresztą w brutalny i upokarzający sposób. Opuści ją też szef, ujrzawszy podczas sam na sam jej łysą głowę pod blond peruką a la Marilyn Monroe. Kobieta straciła włosy tej nocy, gdy opuścił ją mąż.
Stary Nikodem (Władysław Kowalski) obnosi się z opowieściami o swym inwalidztwie. Nie przeszkadza mu to stosować rękoczynów wobec niemej partnerki (Jolanta Olszewska).
Przerażający są ci zapijaczeni osobnicy popisujący się miażdżeniem gołą ręką złowionych ryb — cierników. Żyją z dnia na dzień, bez marzeń i perspektyw. Nie są w stanie ani docenić szczerego kobiecego oddania, ani zaryzykować ucieczki w świat ze straceńczą femme fatale Aliną.
Przedstawienie Miśkiewicza pokazuje, że to kobiety nadają kolory rzeczywistości. Mężczyźni, jej ponury i złowrogi rewers, tworzą bandę nieudaczników o trywialnych zainteresowaniach i nieetycznych rojeniach. Zło obejmuje jednak wszystkich — nie tylko na amerykańskiej prowincji.
Dirk Dobbrow Alina na zachód, przekład Dorota Sajewska, reżyseria Paweł Miśkiewicz, scenografia Barbara Hanicka, reżyseria świateł Wojciech Puś, muzyka i wykonanie Robert Siwak, Fabian Włodarek, słowa piosenek Natalia Korczakowska, premiera polska 7 stycznia 2006 r., Teatr Dramatyczny, Warszawa
